نقد فیلم

ادامه
و
بالاخره جان مايه اين فرايند پيوسته ساخت يابی حافظه چيزی نيست مگر اعتماد كه در روابط اجتماعي شكل مي گيرد. انگار شخصيت داستان بي كس و كار است؛ يله و رها از هر رابطه اي. نه پدر، نه مادر، نه برادر و خواهر و نه هيچ دوست و رفيقي! وحشتناك است و خوب فانتزي.

در واقع هر يك از ما از طريق كلي رابطه با ديگران (به ويژه ديگراني مهم و خاص همچون پدر، مادر، خواهر، برادر، زن، فرزند) در تعامليم؛ ديگراني كه به آنان اعتماد داريم. بدين ترتيب است كه نه تنها مي توانيم از زنده بودن خود اطمينان يابيم و از زندگي امروز خود صحبت كنيم كه مي توانيم درباره گذشته و حتي آينده خود ساعت ها حرف بزنيم.

بنابراين، تراژدي Memento در فقدان حافظه نيست، در فقدان اعتماد است.