دوشنبه، آذر ۲۱، ۱۳۸۴

 
House of flying daggers (2004) Yimou Zhang

خلاصه داستان:

مبارزی که گمان برده می شد نابینا و دختر رهبر فقید گروه ضدحکومتی «خانه خنجرهای پران» است، دستگیر می شود.
دختر با صحنه سازی دو افسر حکومتی در تبانی برای دستگیری رهبر جدید گروه
فرار داده می شود
اما
در کش و قوس فرار
میان افسر و دختر چیزی شکل می گیرد
چیزی در میانه شک و یقین
و در تضاد با خواست های متناقض درونی و بیرونی
که نه می توان به سادگی آن را واگذاشت و گذشت و نه می توان به سادگی خود را به آن تسلیم کرد
در این تلواسه است که تراژدی شکل می گیرد
چرا که چنین تنگنایی جز به ویرانی نمی انجامد

* * *

خوب فیلم خوش آب و رنگی است. هرچند برغم انتخاب کادرهای چشم نواز، ترکیب بندی رنگ ها و عناصر را نپسندیدم. به نظرم اگر پرکنتراست تر بود ترکیب بندی ها تاثیرگذارتر می شد و با سوز و گداز درونی آدم ها و تضاد موقعیت های گوناگون آنان بهتر تناسب

پیدا می کرد. ترکیب بندی عناصر در کادرها هم به نظرم ـ بخصوص در نماهای بلند آنقدر که در ذهنم مانده ـ خیلی معمولی و بنابر تقارن و تعادل های متداول و قرار دادن سوژه در مرکز کادر است که می توانست هنرمندانه تر با آشنایی زدایی از مخاطب تاثیر

ماندگارتری بر وی بگذارد.
انگار معلوم است که بیش و پیش از هر چیز این فیلمبرداری فیلم است که به چشم می آید.

بازی ها به جز بازی عاشق دلشکسته که رقیب تازه وارد
عشقش را از وی ربوده
کمتر تاثیرگذار است. چرا که بازیگران کمتر از میمیک چهره اشان استفاده می کنند و بیشتر بار بازیگری بر دوش بازی بیرونی آنان

است. چیزی در مایه های بازی در سیرک و یا اگر اشتباه نکنم تئاتر کابوکی(؟) که اکثراً کیفیتی تصنعی می یابد
و از این رو آدم ها کمتر از تیپ های آشنای خود فراتر می روند و شخصیت بدل نمی شوند و در نتیجه همدلی مخاطب را برنمی انگیزند

سناریو تا حدودی چندپاره است میان زد و خوردها و رقص و آوازهای آکروباتيک معمول فیلم های چینی
و
یک موتیف عشقی قوی که در این ژانر کمتر معمول است و البته کش و قوس دلپذیر و گیرایی دارد

اما تحت الشعاع آن چيزهای ديگر قرار می گیرد
چرا که آنها در خدمت این نیست
یا
در نیامده
گویا نویسنده و البته کارگردان چنان مجذوب شده اند
که فراموش شده هسته داستان بناست چه باشد و کدام داستان اصلی است و کدام ماجراها فرعی

بدین ترتیب می توان این گونه به داوری کارگردانی پرداخت
که در درآوردن اکثر صحنه ها و خلق موقعیت های درام خود تاحدود زیاد موفق بوده است
اما
به نظرم در خلق یک کلیت دراماتیک ناکام مانده است.

نظرات: ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]





<< صفحهٔ اصلی

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

اشتراک در پست‌ها [Atom]