نقد فیلم

La Mome (The passionate life of Edith Piaf) (2007) Olivier Dahan
داستان زندگی اديت پيف (63-1915) خواننده سرشناس فرانسوی مرور می شود.

* * *
بازی ماريون کوتيار محشر است، محشر.
بعد از مدتها يک بازی درجه يک ديدم و حظ بردم، جای همگی خالی.

البته فيلم، کلاً کار قوی نيست،
خاصه فيلمنامه خيلی ضعيف است،
داستان پرکشش نيست،
به لحاظ تعليق مشکل دارد، و
در گره افکنی هم غالباً موفق عمل نمی کند؛
روايت غيرخطی و ازهم گسيخته داستان هم با
برش های زمانی ناموجه بر لکنت کار افزوده است.

به اين ترتيب کارگردانی هم در ايجاد يک کليت لذتبخش متوازن و متعادل ناموفق است،
اگر چه که در کليت اثر توانسته است به مدد استفاده از
صدای پرقدرت، حس برانگيز، و دارای سايه روشن های ظريف احساسی اديت پيف، و
غلبه رنگ های تيره در فيلمبرداری اکثر صحنه ها، و
طراحی مناسب صحنه و لباس، و در کل
نمايش کنتراست فضای غمبار زندگی اديت پيف با روحيه شاد و سرخوش وی،
فضای حسی سيمپاتيکی در تماشاگر القا کند و
از اين طريق وی را به همدلی وادارد.

مثالی عالی برای مقايسه در اين دست آثار (زندگی نامه هنرمند)
آمادئوس، شاهکار ميلوش فرمن است:
Amadeus (1984) Milos Forman
که با هنرمندی به شکلی اصيل و مفرح زندگی نابغه دنيای موسيقی
ولفگانگ آمادئوس موتسارت (91-1756) را به تصوير می کشد.