نقد فیلم

از فیلم های جشنواره ایرانی ادینبورو فقط دو تا مستند دیدیم:

«تهران انار ندارد»، و «برقع سرخ».

تهران انار ندارد (1385) مسعود بخشی

فیلم بخشی، اثر ارزنده گزنده ای است از رنجی که

احیانا همگی از زندگی در تهران می بریم! و هر چند در طول فیلم

غالبا لبخند بر لب های تماشاگر ـ حتی تماشاگر بیگانه با فرهنگ زندگی در

تهران ـ می آورد، ولی خوب که بنگری بی نهایت تلخ است.

کاری به شدت فکر شده و سرشار از ظرایف و دقایق و لایه لایه که

با هنرمندی تمام و ذوق و طبعی وافر و طنزی گزنده و تلخ همراه شده است.

اگر چه که برخی تکرارها، ملال آور و

لحن اثر در جاهایی، رو، گل درشت و شعاری می شود، لیکن

کلیت اثر «چیز دیگری است» و

خبر از کارگردانی عمیق، دقیق، کاردان، و هنرمند می دهد که

ورای ظواهر، بهتر از هر جامعه شناسی، واقعیت تهران را برملا می سازد.

تماشای آن را نه تنها به اهالی تهران که به هر ابوالبشری توصیه می کنم!

...

مستند کوتاه «برقع سرخ» (1387) رکسانا پاپ.

فیلم مستند بسیار موجزی است درباره برقع.

برقع هم نقابی است که زنان جنوبی گویا بیشتر در بندرعباس به صورت می زنند.

رکسانا سعی کرده با تدوین، به ترکیبی از موسیقی، تصویر و روایت برسد که

شرایط زندگی و آمال و آرزوها و احساسات زنان آن منطقه را از پس پشت برقع،

آشکار سازد؛ تصویری متفاوت از پروپاگاندای رسانه های غربی.

که به نظرم در این راه موفق نیست و

فیلم از تصاویر معمولی و احساسات گرایی زنانه فراتر نمی رود و

در ژرف کاوی عاجز است.

البته در موسیقی اثر جرقه هایی از خلاقیت پیدا می شود که

آنها هم تحت الشعاع کلیت اثر قرار گرفته، گم می شوند.

...

«تهران انار ندارد» چه دارد؟ احمد میراحسان

«تهران انار ندارد» عبدی کلانتری در دویچه وله

برچسب‌ها: تهران انار ندارد، مسعود بخشی، برقع سرخ، رکسانا پاپ،

# ارسال توسط Behzad @ ۶:۲۵ بعدازظهر